چکیده متن:
یک محرکه اصلی برای تو سعه سی ستم های انرژی پایدارتر، کاهش اثرات تغییرات اقلیمی ا ست که می تواند ناشی از افزایش تعداد
تغییرات، شدت تغییرات و مدت زمان تغییرات شدید آب وهوایی باشد. در میان سایر اثرات، آب وهوای شدید دارای تأثیر قابل توجهی
روی زیر ساختهای اساسی است و یکی از دلایل اصلی اختلال های سرتا سری برق در کل دنیا شناخته میشود. در واقع، قطع برق
ناشی از آب وهوا اغلب تأثیر قابل توجهی داشته و مدت زمان زیادی نیز به طول میانجامد، از این رو، افزایش انعطاف پذیری شبکه در
مقابل اینچنین رخدادهایی مطلوب است. در این راستا، این مقاله ابتدا در مورد اثرات تغییرات آب وهوا و اقلیم روی قابلیت اطمینان
و بهره برداری مؤلفه های سیستم قدرت بحث میکند. از آنجایی که مدلسازی اثر تغییرات آب وهوایی یک هدف دشوار است، به خاطر
ماهیت غیرقابل پیشبینی و تصادفی آن، روش های موجود ارائه میگردد تا درک بهتری از رو ش های اصلی مدل سازی ارائه دهد و
چالشها و پیشنیازهای ارزیابی اثرات جوی را روی تعدد و مدت زمان خاموشی های سیستم قدرت بر شمارد. سپس، مفهوم نوظهور
تاب آوری در مورد سیستم قدرت به عنوان یک زیر ساخت حیاتی مورد بحث قرار میگیرد که شامل طرحهای حفاظتی مختلف برای
تقویت انعطاف پذیری سیستمهای قدرت در مقابل رخدادهای شدید آب وهوایی است.
بدون دیدگاه